Dag 6; maandag 28 maart. De route vanaf La Fonte de la Figuera.
De wind heeft vandaag vrij spel.
Gisterenavond twee matrassen op de grond in de keuken neergelegd. Er lag nog een propere deken en deze op de beide matrassen gelegd. Wij kruipen in de dunne slaapzakken en nu maar proberen om in slaap te komen. De luiken zijn toe. Al snel klinkt er een trippelend geluid die klinkt als ongewenst huisbezoek. George grijpt naar zijn petslerlamp en zet het lampje aan, gericht op?.. Brr... Het zal toch niet waar zijn, muizen in de kleine herberg? We denken allebei dat de muizen zijn gearriveerd en zij op zoek gaan naar de etensresten die door anderen zijn achter gelaten. Echter niets te zien, waar komt het geluid dan vandaan? Na enig onderzoek komen we erachter dat de klep van de afzuigkap de boosdoener is. Deze achtervolgt ons de hele nacht. Als we na een onrustige nacht wakker schrikken is de dag al volop begonnen. De biologische klok van ons is nog niet afgestemd op de zomertijd. Rond 9.00 melden we ons in het café, op het plein. Het is hier al druk. De wijn en het bier vloeien er al rijkelijk. Ook fietsers zitten er niet mee om al zo vroeg een fles wijn naar binnen te werken. Wij houden bij toast en koffie. De bakker is al open en wij slaan genoeg proviand in. Rond 9.30 op pad.
Het is fris en de wind blaast er flink over. We verlaten het dorp langs een mooi aangelegd park langs een gorge met oude opgravingen, waarboven langs er nu ook een nieuwe weg wordt aangelegd. Vandaag komen we de hele route niets, maar dan ook niets tegen. Al snel laten de eindeloze vlaktes zich weer zien. We klimmen eerst een stuk door het bos en daarna blijft het glooiend lopen over zeer eenzame wegen.
Het pad loopt grotendeels tussen twee nieuw aangelegde wegen door. De wind is vandaag onze 'dwarsligger'. We hebben de wind pal tegen en een luw plekje om even te zitten is er niet. Zowaar een kunstwerk langs de route. Helaas is de tekst onleesbaar geworden door de zonnestralen. We lopen door. Af en toe passeren ons mountainbikers en zowaar komen we een wandelaar tegen. Een Italiaanse dame die hier in de omgeving dagwandelingen aan het maken is. Als we de laatste heuvel over zijn zien we het dorp Almansa tegen de bergrand liggen met als richtpunt het Arabisch gerestaureerd kasteel uit de 15e eeuw.
Na goed anderhalf uur lopen komen we moe gestreden aan. In het gemeentehuis, wat gevestigd is in een mooi Palacio, de los Condos de Cirat,
vragen we de weg naar het kleine klooster. We gaan een nachtje bij de nonnen slapen. Het klooster is gevestigd midden in het dorp, tussen de andere huizen en vanaf de buitenkant niet zichtbaar.Als we aanbellen bij de nonnen en we vragen naar een slaaplek zijn we welkom. Via de achterkant komen we het klooster binnen. Een vriendelijke non op leeftijd helpt ons. Nadat we aan haar een donativo hebben betaald brengt ze ons naar een kamer.
Een privé kamertje met douche en toilet. Te veel luxe voor deze overnachting. Niets geen ' lijden'. Verder krijgen we hier niets. Alleen een slaapplek. Tegen de avond zijn er nog een paar winkels open en slaan we ons proviand voor morgen in. Het wordt een rustig nachtje bij de nonnen. We zetten de wekker op 08.00.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten