3. Alzira naar Xátiva 27 km.

Dag 3; vrijdag 25 maart. Route vanaf Alzira door de citrusplantages. Goede vrijdag.

Zonnig en al drie dagen citrusplantages.
Vanmorgen in het hotel verrast met een heerlijk gevuld ontbijt.

Als we de stad verlaten zijn ze druk bezig om langs de processieroute veel stoelen te plaatsen. Gisterenavond na 22.00 was er nog een optocht in de straten rondom het hotel. Diverse groepen in wit,rood

of zwart gekleed lopen met kappen op

en met veel trommelgeroffel kondigen zij hun komst aan. Soms dragen ze een Mariabeeld, een kruis of meerdere beelden op een draagbaar. Vandaag zal de laatste processiedag zijn van de Semana Santa. Misschien dat we er in Xátiva nog getuigen van zijn. Eerst weer op pad. Het is opnieuw prachtig weer en zelfs warmer dan gisteren. Als we de stad achter ons laten lopen we al snel door de citrusvelden en dit beeld zal vandaag niet veranderen. Als we bij een dorpje komen gaan we eerst langs wat industrie, hoofdzakelijk sapfabrieken, daarna door het dorp. Na het verlaten van het dorp weer citrusvelden. De manderijnen-en sinasappelbomen zijn met hun vruchten eraan wel erg verleidelijk om ze te plukken, maar de bordjes met de 'doodskoppen' erop

zorgen ervoor dat ik braaf mijn handen op de rug houdt. Vlak voor het dorpje Polbla Llarga moeten we een brug onderdoor om richting het dorp te komen. En net als ik heb gezegd, hoe erg het kan zijn als de grond drassig is, worden we erdoor verrast. Er is geen ontkomen aan we moeten door de drassige klei om aan de ander kant van de weg te komen. Gatver... Vette klei aan onze schoenen. In het dorpje Pablo Llarga pauzeren we even voor ons kopje koffie. Inmiddels zijn we al ruim twee uur aan het lopen en is het al behoorlijk warm geworden. Na dit dorp lopen we tegen de heuvels aan, de Sierra del Murta.

De route wordt glooiend en zowaar lopen we dwars door de citrusvelden en even niet op asfalt.  Als we in het dorpje Manuel nog een groot glas cola hebben genomen en ons laatste proviand nuttigen, moeten we nog ruim 9km lopen naar Xátiva. We verwachten dat we het dorp al snel tegen een heuvel aan zullen zien liggen,want het heeft een oud kasteel/ ruïne hoog tegen de heuvel aan liggen. Niets van dat. Met een flinke lus lopen we via de citrusvelden naar Xátiva. Het wordt zowaar voor de eerste keer afzien. Aan de laatste kilometers komt lijkt wel geen einde. Als we dan vlak langs een manderijnboom lopen kan ik het niet laten om een 'verboden vrucht' te plukken. Het heeft ons nog NOOIT zo lekker gesmaakt. Het sap loopt langs mijn handen en het vruchtvlees smaakt naar meer. De laatste kilometer lopen we langs de hoofdweg om het dorp binnen te komen. Door de smalle straatjes zoeken we ons onderkomen. Vandaag hebben we Casa gereserveerd. Dit zijn vaak mooie onderkomens bij particulieren. Als we aanbellen wordt er niet open gedaan. Pff.. We zijn het echt zat. Niemand in het 'pandje'. We besluiten om een restaurant te gaan zoeken om eerst de maag te vullen en voorlopig daar niet meer van een stoel af te komen. Als we na wat navraag een restaurant hebben gevonden is het er beredruk. We vinden een plekje en laten ons het menu del Dia goed smaken. Tegen half vijf zoeken we opnieuw de casa op. Jawel, een Engelse heer opent de deur en laat zijn mooie onderkomen aan ons zien. Casa Aldomar, helemaal goed. Na een douche genieten we op het dakterras van het uitzicht. Rond 19.00 gaan we het trommelgeroffel opzoeken. Een grote processie,waarin het lijdensverhaal van Jesus  Christus word weergegeven, van ruim een uur passeert door de nauwe staatjes.

Het is het Semana Santa van Sevilla in het klein. Hierna zoeken we het plein op waar we nog een poosje genieten van een heerlijke zomeravond.