39.Rionenegro de La Puente naar Asturianos. 28 km.

Dag 39. Zaterdag 30 april. De route naar Asturianos.

Het is voorjaar.

Als we door de andere peregrinos rond half zeven al worden gewekt, komt er van slapen niets meer. Als op de slaapzaal een Spaanse peregrino keihard zijn voet tegen een stoel stoot gaat de dag beginnen. Het is buiten strakblauw en iets boven nul. Het gras ziet nog wit als we de eerste stappen in het zompige gras zetten. Het wandelpad dwars door het groene grasland is erg nat. Gisteren met veel enthousiasme de kleding gewassen, terwijl George al zei dat het verspilde energie zou zijn.

De pijpen van onze broeken zitten binnen now time onder de klei en zijn tot de enkels drijfnat. Ruim negen kilometer zoeken we onze weg door het natte graspad. Als we in Mombuey aankomen doen we enige inkopen in een kleine supermarkt. We drinken een bakje koffie en als we het dorp uitlopen komen we erachter dat we tekort cash geld in ons bezit hebben. Op zoek naar en automaat. Gelukkig is altijd wel één in de iets grotere dorpen te vinden. Vooral voor de herbergen en ook de kleinere café-restaurant moet je geld op zak hebben. Je kan daar niet pinnen. Na enig tijd verlies, waar hebben we het over! Tijd genoeg, het zonnetje schijnt, om ons heen horen we de vogels vrolijk fluiten en verder is er niemand te zien of te horen. Wat een heerlijkheid om zo van de natuur te genieten.

Na het dorp lopen we over een breed zandpad en blijven we op hoogte lopen. Inmiddels is de hoogte al ruim 800m en we eindigen vandaag op 980m. We passeren een drietal gehuchtjes zo oud en zoveel verwaardloosde huizen, echter met ook diverse nieuwe huizen. Het is zaterdag en we constateren dat er levendigheid is in de dorpjes is. Er staan auto's, er lopen jonge mensen op straat en achter de muren is lawaai. De tuintjes worden gemaaid of er wordt door kinderen in de tuin gespeeld. Na het weekend is het uitgestorven in deze vrij geïsoleerde dorpjes. Als toerist zul je deze dorpjes met de auto slecht vinden. Je moet altijd wel een zandpad inslaan en deze zijn niet altijd goed begaanbaar. Tevens geen richtingbord, wat je kan helpen, om die  dorpjes te vinden. Iedere keer verbazen we ons over de grote hoeveelheid vervallen woningen. Pff. Wat oud.

Vaak leemhuizen met superdikke houten deuren waar nog sloten op zitten en oude houte balkons. Meestal staan de buitenmuren nog overeinden in het binnengedeelte is het een vreselijke oude zooi. Planten en bomen groeien er weelderig in. Tegen de oude huizen worden met regelmaat nieuwe huizen tegenaan gebouwd. Ook hebben deze kleine dorpjes meestal kleine kerkjes die wel zijn opgeknapt. Al met al wel leuke pittoreske dorpjes om doorheen te kuieren. We pauzeren er in één en op en bankje genieten we van onze bananen met brood. Het zonnetje schijnt overdadig. Wat hebben we een prachtige dag. De wind is wel koud, maar in korte broek lopen gaat prima. Het laatste anderhalf uur moeten we af en toe flink klimmen en dalen. Het landschap is vol met struikgewas. De brem en overige wilde rozenstruiken moet hier nog gaan bloeien.

Voor ons zien we op de bergtoppen de sneeuw nog liggen. We kunnen ver kijken op deze heldere dag. Rond twee uur zijn we eindelijk in Asturianos. We lopen naar de sporthal waar plek is voor zes personen. Gisteren waren we met veel in de andere herberg en iedereen wist dat er hier weinig plek was. Nadat we gisterenavond hadden ingeschat dat een aantal 40 km gaan lopen en sommigen een taxi ter overbrugging gaan nemen. Zijn we de 'koppen' gaan tellen. Met mazzel zullen we vandaag met vijf zijn. Als we aankomen is onze Bask al gearriveerd. We kunnen nog een plekje laag bemachtigen. In de koude sporthal nemen we een douche, was ik de klei van de pijpen en kan alle was lekker in het zonnetje drogen. Na ons komen nog twee Spanjaarden. We delen al een aantal dagen de herbergen met hen. Één groot nadeel. Mijn oordoppen zullen niet in mijn oren blijven. Het oorverdovende orkest met veel 'paukengeroffel' zorgt ervoor dat de oordoppen uit mijn oren springen. Enfin, het is nog geen avond en uitgerust ben ik al! In de kantine staat de tv aan. Er is voetbal. Verder zijn er nog enige sportievelingen die van de naastgelegen schietbaan nog een afzakker komen halen. Als we nog wat spullen uit de slaapruimte is het er overvol. Ook op de gang ligt een matras vol met spullen. Brrr. Dat is een koude plek. Wij hebben in de koude slaapzaal al een dekbed gehuurd. De nachten kunnen hier behoorlijk koud zijn. Morgen opnieuw zon?