Dag 47. Zondag 8 mei. De route vanaf Ourense.
De groene route door authentiek Galicïe.
Dat is me toch een rustig nachtje geweest. Je kan niet bedenken dat er zoveel mensen in twee slaapzalen zo rustig kunnen zijn. Behalve de blogschrijfster die al bijna een week de peregrinos wakker houdt met haar gehoest. Rond zeven uur het licht maar aangedaan. Het wordt de hoogste tijd dat de peregrinos op pad gaan. De matrassen op de bedden in de herbergen zijn over het algemeen erg goed. Ja, dat nodigt niet direct uit om eruit te gaan als je ook nog de regen hoort tikken tegen de ramen. Meestal blijven de wielrenners nog even liggen om de onrustige wandelaars de kans te geven om alle plastic zakjes goed dicht te knopen en alles weer op de juiste plek in de rugzak te stoppen. Natuurlijk nooit vergeten om achterom te kijken, want er blijft zeer gemakkelijk iets op, onder of weet ik waar achter in de herberg. Beneden, waar een sober keukentje is met wat tafels en stoelen, eten we nog een broodje alvorens we op pad gaan.
De regenkleding is aan en via de oude Romaanse brug, Ponte Romana, verlaten we de stad. Het duurt even voordat we deze grote stad achter ons laten. Eenmaal erbuiten lopen we richting kleine gehuchtjes die zich voor ons laten zien hoog tegen de heuvels aan. Ourense ligt laag. Over het algemeen zie je een stad met zijn Cathedraal of kerk al van veraf hoog boven alles uitsteken. Ourens ligt echter behoorlijk laag, 125m, dus weinig te zien. Nu kruipen we uit de stad omhoog. We gaan naar Cea en dat ligt op 500m. In de kleine oude authentieke dorpjes die we doorkruizen is het flink klimmen.
Steile smalle straatjes met oude betonnen keien of grote tegels. Oude huizen en meerdere Hórreos die hier zeer hoog op de 'poten' staan. Echt niet fijn om hier te wonen en dagelijks je boodschappen te moeten doen, arme oude mensen denken wij!
Typerend in de dorpjes die we in Galicïe zijn doorkruist is dat je bij de kerkjes meestal een kruisbeeld ziet staan wat aan beide kanten een beeldje bevat en ook halverwege. Als 'slecht' katholiek weet ik echt niet wie, wie is. We hebben de oostelijke route deze keer uit Ourense genomen. Deze is landelijker en gaat minder over het asfalt. De route is bijzonder mooi. Erg groen en we wandelen door de bospaden die omgeven zijn door veel mos en varens. Ook het regenwater vind vandaag weer prima zijn weg via de wandelpaden. Nou ja, ik noem het wel wandelpaden maar de boer en de mountainbikers zorgen ervoor dat deze paden kleine riviertjes worden. Met grote regelmaat zoeken we naast het pad de droge stukken op. De regenbroek komt hier zeer goed van pas. Gelukkig houden we het redelijk droog en hebben we de regenjas al even uit.
Te warm met dat geklim. Tot onze verbazing is er in deze dorpjes nog leven in de brouwerij. Er zijn cafe's. In één van de dorpjes treffen we een zeer modern café / casa waar we genieten van een heerlijke capaccino. Een dorp verder heeft een hobbyist peregrinos van hout in zijn tuin geplaatst. Natuurlijk staat hij op wacht om ons te begroeten. Tussen het gaas door neem ik een foto van het tafereel en el señor vertelt trots dat hij een aantal jaren in Zwitserland heeft gewerkt in de houtfabriek. We gaan door.
Soppen door de mooie bospaden en blijven genieten van het voorjaar wat inmiddels qua natuur op zijn hoogtepunt is. Alles volop in bloei. De bloeiende paarse en witte seringenbomen, gele en paarse lupines en overhangende blauwe regen. Wat een pracht. Inmiddels betrekt de lucht behoorlijk en krijgen we een serieuze plensbui op ons hoofd. Nog net niet drijfnat bereiken we een café. We wachten de bui af en de laatste 4 km. naar Cea blijft het zachtjes regenen. Eenmaal in Cea lopen we door het oude gedeelte met hier ook nog mooie oude Hórreos naar Casa Mañoso, in het centrum van het dorpje, verscholen achter een oud huis. We kennen deze casa nog van onze fietstocht van vier jaar geleden.
Het is een ruim privehuis, authentiek ingericht en mooie ruime kamers. Zodanig ingericht dat je hier wel enige dagen kunt blijven. We boeken hier voor twee dagen. Ik heb even tijd nodig om te herstellen van een fikse verkoudheid. Bij de farmacie halen we enige pepmiddelen. Opgeven daar is geen sprake van. Nog twee honderd kilometer te gaan en de kust is in zicht.
Morgen een rustdag en daarna op naar de laatste ronde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten