45. Alberguería naar Xunqueira de Ambia. 21 km.

Dag 45. De route vanaf Alberguería.

Het is 'hondenweer' in het groene Galicïe.

We worden pas na half acht gewekt door de fietsgroep die een slaapzaal verder op de zolder liggen. Eigenlijk niet erg. We gaan vandaag naar Xunqueira en dat is maar 20 km. lopen. Daarnaast regent het flink buiten en dat nodigt niet uit om direct het 'warme nestje' te verlaten. El Señor heeft de bar om acht uur voor ons geopend en we kunnen er ontbijten.

Ook de fietsers ontbijten er en verzamelen moed voor hun rit. Zij fietsen dezelfde route die wij lopen. Voor fietsers zijn dit erge pittige routes. Over keien, stevige klimmetjes en ook nog soms steil dalen over grint en door zand. Vandaag zullen we de sompige paden wel tegemoet gaan. De regenkleding is onder uit de rugzak tevoorschijn gehaald. Het is al lang geleden dat we echte regen hebben gehad. Het is verder windstil, nevelig buiten en niet koud. Na een goed uur lopen kunnen we in het eerste dorpje al koffie drinken. Heerlijk dat slaan we niet over. Verder op de route is er niets te halen. We lopen eenzaam en alleen over een lang zandpad terwijl de regen gestaag naar benden komt. De heuvels kleuren geel. De vier dorpjes die we passeren zijn zeer klein. In het eerste dorpje krijgen we spontaan van een dame twee blikjes frisdrank aangereikt. Uit het niets komt zij ineens uit haar huis met een doosje eieren in haar hand. Uit haar schortzak komen de twee blikjes tevoorschijn. We zijn aangenaam verrast en een beetje confuus van haar gulheid.

Tussen deze dorpjes lopen we over oude smalle sompige bospaden met aan weerszijden grote keien die begroeid zijn met mos en flinke eikenbomen. Een hele bijzondere aanblik. Verder komen de varens langs het pad bijna 'fluitend' tevoorschijn. Ze schieten de grond uit en tussen de wilde hyacinten vinden ze hun weg. Rotsplantjes in overvloed en soms prachtig in bloei. In de dorpjes die we nu doorkruizen zien we de 'Hórreos'. Deze smalle hoge hokjes werden vroeger gebruikt om de maïs te drogen.

Nu antiquiteiten, waarvan velen zijn gerestaureerd of ze staan er erg verwaarloosd bij. Wat opvalt in de kleine dorpjes dat er aan bomen of bij een huis aankondigingen hangen. Deze variëren tot zaken die de dorpbewoners moeten weten tot aan overlijdensadvertenties. Soms horen we de ' dorpsomroeper in de auto' het plaatselijke nieuws verkondigen. Op tijd, rond half twee, zijn we bij de herberg. Jammer we zijn niet de eersten. Er zijn al twee bedden bezet van de acht stapelbedden. We kiezen twee lage bedden en wel vlak bij de uitgang. Het nadeel is dat het op die plek. 's Nachts onrustig kan zijn, omdat mensen naar de toilet gaan. Enfin, het is niet anders. De drijfnatte kleding hangen we goed uit. De bergschoenen vullen we met kranten en nu maar hopen dat morgen alle natte kleding droog is. In het dorp gaan we in een restaurant eten en laten ons daarna in de herberg verrassen hoe druk het er is geworden. Vannacht zijn we met negen personen.