Dag 43. Woensdag 4 mei de route naar Campobecceros.
Een zomerse dag door een prachtig berglandschap.
Het is al snel warm als de zon achter de heuvels tevoorschijn komt. We lopen over de asfaltweg en de weg klimt voor ons uit door het gebergte. We blijven steeds op hoogte lopen, 1000m, en hebben magnifieke vergezichten. Soms passeren ons een paar fietsers en voor ons uit lopen enige peregrinos. Af en toe slaan we nog een grintpad in, maar meestal lopen we vandaag op het asfalt. Heerlijk een zonnig dagje en even een dag niet klussen door de nattigheid. De dorpjes waar we doorheen lopen, meestal één straat, bestaan uit vervallen huizen die opgebouwd zijn uit zeer dikke keien met weinig hout, hebben vaak een stenen trap die nu onder het mos zitten.
Overhangende balkons die rusten op dikke oude balken. Verder weinig tot geen leven in de gehuchtjes. Wat je ziet zijn oudere mensen die hun tuintje met een spa, hark of vork aan het bewerken zijn. Ze gebruiken nog verse mest van de boer, die meestal nog wel in het dorpje woont met zijn geiten of schapen. Als we naar het dorpje Campobecceros afdalen zien we dat ze buiten het dorp nog steeds bezig zijn met een groot bouwproject. Het is de aanleg van de hogesnelheidstrein van Madrid naar Ourense. Wat een aanslag op het prachtige landschap. Tussen de struiken door zoeken we onze weg naar het dorp. Er liggen veel losse leistenen en het is oppassen dat we niet uitglijden. Echter mijn zitvlak vind de leistenen. Gelukkig vangt mijn rugzak de val op. Ik trek mezelf weer omhoog en daal verder af. Eenmaal uit het struikgewas lopen we tegen het dorpje aan. We weten dat er een herberg is en een zeer oude bar waar we goed worden verzorgd qua eten en drinken. We drinken eerst een cola bij de bar alvorens we naar de herberg lopen. We zijn erg vroeg. Het is pas 12.00. Hierbij de bar is niets veranderd. Oma zit nog in haar crapeau bij de kachel. Het is nog armoedig ingericht en tevens is het nog het winkeltje van het dorpje. El señor die in de bar een kopje koffie drinkt helpt ons aan cola. Ook twee Duitse pergrinos maken hier een stop. Bijna alle pergrinos lopen door naar Laza, omdat daar meer faciliteiten zijn. De ruim 30 km is voor velen geen probleem. Tevens hebben de meeste wandelaars wel een deadline om binnen zoveel dagen in Santiago de C. te zijn. Wij gelukkig niet. Wij willen niet doorlopen en vinden vandaag 20 km. prima. Het is een prachtige zomerse dag en een middag van de zon genieten dat lijkt ons wel wat. Bij de herberg kunnen we op het grote balkon zitten. We hebben een wifiloze dag. We gaan genieten van, voorlopig, de laatste zonnige dag. In de loop van de middag gaan we bij la señorita van de bar eten en komen we erachter dat we weer precies hetzelfde eten krijgen al vorig jaar. Een goeie aardappelbonensoep met koolbladeren, een tonijnsalade en kip. Natuurlijk ontbreekt de vino tinto niet en krijgen we eigengemaakte likeur bij de koffie. Als je er niet oplet, ga je al vroeg 'scheef' de bar uit.
Na en paar uurtjes in de zon te hebben gelezen gaan we rond 20.00 terug naar de bar. In het dorpje zit vlakbij de bar nog de geitenboer. Het dorpspad ligt vol met geitenstront aan de zijkant van het straatje ligt het vuile stro, maar daar malen ze hier niet om. In de bar komen enig dorpsbewoners voetbal kijken. De tv. Is er nog één uit vervlogen tijden, maar het doet het nog. De kleine Marcos komt met zijn moeder ook naar de bar en wordt door iedereen verwent. Inmiddels ruim één jaar en iedereen draagt een steentje bij aan zijn opvoeding. Inmiddels passeert de geitenkudde de bar op weg naar de veestal. We gaan hier terug in de tijd. La señorita maakt allerlei tapashapjes voor allen en zo gaan we met een welgevulde maag straks terug naar de herberg. We hebben gezelschap van één pergrino. Dit is echter een wat arrogante man die niets terugzegt. Geen idee uit welk land hij komt. Ook op het terras heeft el señor geen zin om ook maar goedenmiddag te zeggen. Tot onze stomme verbazing is het een Nederlandse peregrino die om 22.00 als we op in de herberg onze slaapplek opzoeken opeens uitgebreid tegen ons zijn pelgrimverhaal gaat doen. Pfff. De drank heeft zeker zijn tong losgeweekt of.... De 'pelgrimkaravaan heeft wandelaars in vele maten en soorten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten