Dag 49. Dinsdag 10 mei. De route vanaf Cea.
Een regenachtige, grijze voorjaarsdag.
Galicïe is erg groen, maar groener dan groen kan het toch echt niet. Het mos, de varens, de vetplanten die op de keien groeien en tussen het mos ze hebben het nog nooit zo naar het zin gehad. Water krijgen ze meer dan genoeg elke dag. Ze staan er prachtig fris bij. Op het Spaanse nieuws is het weer HOT. Niet vanwege de droogte of hitte, neen vanwege het vele regenwater. De afgelopen eeuw is er niet zoveel water gevallen, als in deze periode. Ik kan er alle dagen wel over schrijven, maar daar stop ik mee.
We soppen alle dagen door de plassen die veranderen in riviertjes en zien het water langzaam aan weer stijgen. Ik moet echter wel bekennen dat wij tot nu toe reuze mazzel hebben gehad met het weer. Vandaag is het pas onze vijfde dag dat we echt regen hebben gehad. Vanmorgen gingen we droog weg uit Cea, maar na drie uur krijgen we de eerste echte bui. Ondertussen zijn we al 14 kilometers gevorderd en in een café een kop koffie met een bocadillo gaan halen. Daarna blijft de regenkleding wel aan, maar de regen valt reuze mee. Door de heuvels doorkruizen we mooie kleine dorpjes en uit de dorpjes volgen we de smalle groene bospaden waar we vandaag opvallend veel eucalyptusbomen tegenkomen. Peregrinos komen we onderweg weinig tot niet tegen. Die zie je plotseling weer opduiken als je in de herberg bent gearriveerd. Zo ook vandaag. Als we rond half vier arriveren in de relatief nieuw uitziende herberg, veel beton, hoge open ruimten en veel glas, zijn er enkelen gearriveerd. Twee van hen zijn we al eerder tegengekomen. We hebben een slaapzaal van 24 plekken. Het is er bokkoud en ongezellig. De ongezelligheid is de kaalheid. Overal grijs beton, vrij donker in de ruimten waar weinig glas is. Op de bedden geen dekens. Oeps, dat kan nog weleens een koude nacht worden. De douche is gelukkig wel warm. In de herberg kunnen we wel uit de automaat frisdrank en kleine versnaperingen halen. Verder hebben we vlak bij de herberg een bord gezien die naar een bar-/restaurant verwijst. Die gaan we vanavond opzoeken voor de warme maaltijd. Inmiddels valt het buiten met bakken naar beneden. We duiken even in onze slaapzak om straks tegen zes uur naar het restaurant te gaan. Inmiddels stroomt de zaal langzaam vol. Een andere route die men ' de route d' hiver' noemt komt hier samen met onze route en dat geeft ineens weer meer mensen in de herberg. Rond zes uur naar het restaurant, deze is aan de carratera. In het restaurant is het heerlijk warm, we blijven hier totdat de herberg dicht gaat dan gaan we in ieder geval warm in onze slaapzak. We krijgen een soep met schenkel erin en een pasta. Helaas niet onze smaak. Veel vet. Brrr... Jammer dat mijn vader hier niet bij is. Die smult van de vetranden. Het restaurant heeft een goeie aan de peregrinos. Allemaal hier eten en drinken. Rond half tien gaan we allen terug naar de herberg. De deur gaat op slot en alleen via de achteruitgang valt er te ontsnappen. De oordoppen gaan in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten