11.Albacete -Gineta- La Ronda.40 km.

Dag 11. Zaterdag 2 april: de route vanaf Albacete.

De lange, lange leegte van De La Mancha.

Van de wekker worden we wakker. Het is 07.15.  We nemen een ontbijt op de kamer. Als we een halfuurtje later Albacete verlaten komt de zon op. Het heeft vannacht gevroren. De velden zijn nog wit uitgeslagen. Gelukkig is het windstil weer en de lucht is strakblauw. Al snel lopen we over de leempaden door de vlakke velden die zich eindeloos uitstrekken. Aan de ene kant van het pad loopt ver uit onze buurt een grote drukke verkeersweg en aan de andere kant zien we met grote regelmaat groene bruggen over de spoorlijn gaan, zodat de boeren hun landerijen kunnen bereiken. Als we een plekje hebben gevonden om even te rusten en een sanitaire stop te doen, bevinden we ons vlak bij een modelvliegtuig accomodatie. We hebben niet in de gaten dat we worden bespioneerd, want al snel vliegt een modelvliegtuig scheerlings een aantal malen over ons heen. Het is gedaan met onze rust. We vervolgen onze weg en vlak voor we het dorp La Gineta bereiken passeren we nog een heuse windhondenrenbaan. Helaas geen spektakel. Rond half twaalf zijn we in het dorp La Gineta en hebben er inmiddels 19 km opzitten. We hebben lekker doorgelopen.

In het dorp is nog een bijzonder Gaudi huis gemaakt. Aan het einde van de hoofdstraat is het terras open. Wielrenners zitten er buiten. Wij gaan binnen zitten, doen onze schoenen uit en bestellen koffie, een bocadillo met kaas en jamon. Heerlijk, even uitrusten en genieten van  deze prachtige wandeldag. We ritsen de pijpen weer van de broek en stropen de mouwen op. De temperatuur is ongeveer 16 graden. Na een half uur stappen we op. We hebben nog heel wat kilometers te gaan. Al snel herkennen we het vervolgtraject weer.

Eindeloze wegen en velden. Wij komen geheel tot zen en gaan nog net niet hallucineren. Als we iets donkers achter een heuveltje zien, zijn we aangenaam verrast als daar de geitenhoeder met zijn honden langs het pad zit en een kudde geiten in het veld.

De geiten willen wel met ons mee, maar plotseling schiet één van de honden uit de startblokken en als een echte herdershond weet hij de kudde terug te drijven. We lopen door en genieten van het zonnetje en de stilte om ons heen. De omgeving is niet verkeerd. Af en toe zien we een steeneik in het veld of  kleine fruitbomen waar helaas de bloesem al is uitgebloeid of een verlaten finca.

Bij de laatste rusten we even uit. Ik begin het al aardig zat te wgorden en we hebben nog zeker 10 km te gaan. De laatste kilometers wordt echt afzien. Als we bijna het dorp in zicht krijgen passeren we nog enkel wijngaarden met zeer oude stokken. We hebben even gesprekstof.  "Hoe oud zullen deze stokken zijn, wat voor soort druif zal het zijn en zal de wijn ervan lekker zijn".

Nadat we een groot irrigatiekanaal zijn overgestoken komt de kerk dichterbij. Eenmaal in het dorp, rond half vijf, is mijn blik al verder dan 'nul'. Ik wil één ding en dat is die voeten uit de schoenen en HOOG neerleggen. Als we in het gereserveerde hotel een plekje vragen duurt het me veel te lang voor de enorme forsuitziende waggelende ober ons de sleutels geeft. Ik ben bijna  neergestort voor zijn voeten. Echter ik haal de kamer en mijn kameraad is nog zo fris als een hoentje. Mijn slavendrijver!! Geen menu del Dia vandaag. Flesje wijn, brood met kaas. Liggend op bed kijkend naar 'El Clasico'. Barcelona-Real Madrid. Tot onze verbazing zien we Johnny de Mol juichend in beeld komen. Hij zit op de tribune bij Barcelona.