Dag 34. Maandag 25 april, De route vanaf Zamora. De La Plata.
De karavaan gaat voort.
We zijn met veel zin opgestaan. We gaan de route de La Plata lopen en weten nu al dat we ervan gaan genieten. De route zal goed zijn aangegeven en we lopen dit laatste gedeelte voor de tweede keer. Nog maar ruim 400 km te gaan, een peanut! Het zal er anders uitzien dan vorig jaar. Een eerste trimparcours direct buiten het eerste dorp ligt er nieuw en verlaten bij. Even de andere spieren trainen!
Als we via de caminopijlen de stad verlaten lopen we in het veld. We zijn verbaasd dat we weer eindeloze velden zien. Ze zijn niet zo uitgestrekt. Nou ja, dat denken we, echter de leempaden strekken zich voor ons uit. Het is behoorlijk vochtig langs de paden die glooiend over de heuvels verlopen. De afgelopen weken heeft het in deze regio verschrikkelijk geregend. Aan de wandelpaden is te zien dat menige wandelaar de leem zeer dik aan zijn schoenzolen heeft gehad. We zijn ook benieuwd hoeveel medewandelaars we zullen treffen. We kuieren heerlijk door het veld en genieten van de rust. Niemand in de buurt behalve de leeuwerikken en af en toe een ooievaar. De laatste zijn er genoeg te zien. Op iedere kerktoren zijn er wel een paar te vinden. Als je goed naar de nesten kijkt van de ooievaars verbaast het ons dat deze grote nesten blijven "hangen" op de randen van de kerktorens of op elektriciteitpalen.
Opeens ligt er voor ons op het pad een portemonnee, het ligt er nog niet lang en van de inhoud kunnen we een wel een dagje doorbrengen. In de jaszak verdwijnt het en nu kijken of we peregrinos tegenkomen. In de verte doemen twee mensen op. Als we ze passeren laten we de portemonnee zien en de ene Spaanse heer is lichtelijk verbaasd dat het zijn portemonnee is. Hij is blij. Als George zegt ' tot vanavond in de bar' knikt hij. Wij verheugen ons er al op. We constateren dat alle wegwerkzaamheden van de aanleg van een grote snelweg tot de aanleg van de hogesnelheidslijn zijn afgerond. We hoeven geen extra lussen meer te lopen en nieuwe routebordjes zijn geplaatst. De enige plek waar het fout kan gaan in deze route is nog steeds erg " tricky " Als je niet goed oplet wandel je zo richting Portugal. De grens is hier niet ver weg en er gaat een camino richting Protugal ook aangegeve met dezelfde pijlen. Men heeft het hier nog steeds niet goed aangegeven. Gelukkig wij waren gewaarschuwd. De 18 km. hebben we snel gewandeld. Het weer begint steeds mooier te worden. De zon schijnt volop en het is jammer dat de wind koud is. In Montamarta zoeken we naar en casa/ herberg. La señorita brengt ons bij de winkel van de eigenaar en hij begeleidt ons naar zijn casa.
Het huis biedt een onderkomen voor velen. In het huis staan op de zolder wel acht smalle twee persoonsbedden en in twee privé kamers staat ook een smal tweepersoonsbed. Enfin, geen keus. Voor vannacht een smal bed samen delen. Wat een Feest! Na een heerlijke douche, doe ik de was. Er is bij deze casa een grote binnenplaats. Helemaal prima. Ik kan alle kleding daar goed laten drogen en wat nog veel lekkerder is we kunnen de hele middag hier van de zon genieten. Wauw, dat is nog eens genieten, alsof we aan de Costa zitten. Zoveel zon nog niet gehad.

. We zijn niet weg te slaan van het terras. Het is jammer dat de ' ober' vandaag vrij heeft. We hebben gezelschap van een Frans echtpaar en later nog van twee Duitse fietsers. Tot in de bijna kleine uurtjes genieten we van ons privé terras. Onze Fransman bedient ons met wijn en lekker fruit en zegt dat we deze luxe 'Parador' niet moeten verlaten. Onze Spanjaarden zijn vergeten dat we zo' n goeie vangst nog hebben gedaan voor ze. Hier in de casa is geen wifi. Jammer het zonnetje is me meer waard. Alles moet even wachten. Helaas, het wordt nacht. En ik zal toch dat superzachte matras moeten gaan opzoeken. Met 'frisse tegenzin' kruip ik spontaan tegen de warme rug van George aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten