Dag 38. Vrijdag 29 april. De route vanaf Santa Marta de Tera.
Langs Rio Tera.
Gisteren tegen de avond nog een onverwachte rondleidig gehad in het oude kerkje van rond 1200. Het bijzondere van dit kerkje is dat het ook een klein vakantiehuisje is geweest van de bisschop. Daarnaast is het St. Jacosbeeldje van het huidige torentje verplaatst naar de achterzijde en tegen het portaal 'aangeplakt' .
El señorita is tevens de hospitalera van de herberg. We betalen haar € 5.00 voor de overnachting. In de herberg zijn we met 7. Met elkaar besluiten we om samen te eten. Alle koopwaar gaat op een 'hoop' en met in ons midden een Duitse kok wordt er een heerlijke pastamaaltijd met tonijn gemaakt. Het is genieten met elkaar. Na een lekker nachtje slapen en een ontbijt sluiten wij de herberg af. Eenmaal buiten schijnt de zon en is het een koude ochtend. We lopen lange tijd langs de rivier de Tera en door het ruige veld. We lopen langs zandwanden waar veel oeverzwaluwen zijn te zien.
Honderden. Magnifiek. Plotseling veel hondengeblaf. George heeft de schapenkudde al gezien die in een ' kooi' staan en worden bewaakt door twee grote Matisse honden. Deze zijn speciaal opgeleid om vee te bewaken zonder baas. Ze komen op ons af stuiven en even is het paniek. Pas als we een steenworp gebaar maken met de nodige stemverheffing gebruiken blijven ze staan. Pfff.. ook weer overleefd. We lopen lange tijd langs een oud irrigatiekanaal tot aan een klein dorpje. El señor, op een trekker, vertelt ons om in het dorp koffie te gaan drinken. In het klein gehucht, Olleros de Tera, drinken we bij moeders een kop koffie. Ze prijst haar tortilla en lekkere ham aan, maar ons ontbijt is nog niet verteerd. Ze vraagt of wij de enige peregrinos zijn. Wij zijn verbaasd, want iedereen, zeker 12, zijn ons voorgegaan. Vorig jaar hebben we ook bij haar een koffiestop gemaakt. Het wel apart dat we deze route voor de tweede keer lopen. Soms herkennen we stukken en soms ook niet. Nu hebben we vandaag prachtig weer, vorig jaar nevel en koud. Na het dorp lopen we eerst via een smal bospad naar de rivier waar nog duidelijk de sporen van het hoge water zijn te zien. Daarna lopen over een grote stuwdam en wandelen langs het meer richting het oude gehuchtje Villar de Farfón. Hier zijn bijna alleen maar zeer oude vervallen woningen en opnieuw een dorpje waar je niemand ziet of hoort. Eenmaal het dorpje uit lopen we via een zeer oud keienpad omgeven door oude muurtjes en verder veel steeneiken verder.
Het verdere landpad is erg zompig en wordt afgewisseld met veel keien op het pad. We kijken tegen de bergen aan waar de sneeuw nog op de toppen ligt. Gelukkig komt aan het lastige natte pad met keien een eind. En als we over de laatste heuvel zijn zien we Rio Negro liggen. Als we in de herberg arriveren zijn de stapelbedden op de eerste verdieping bijna allen bezet. We kunnen niet allebei laag slapen. We gaan douchen. Ik doe een wasje en we gaan eten in het restaurant waar we vorig jaar zeer exclusief hebben gegeten. We hebben er zin in. Heerlijk we worden niet teleurgesteld. Lekkere toijnpaté, soep en een mager stukje vlees met salade glijdt gemakkelijk bij ons naar binnen. Het toetje met de likeur zorgt ervoor dat we een siesta inlassen. Dit doen we nadat we al onze spullen bij elkaar hebben geraapt en als een speer naar de andere slaapzaal zijn gegaan, waar nog lage bedden zijn. Prima ook weer geregeld voor vandaag. Helaas zijn onze gezellige kornuiten van gisteren allen doorgelopen. Wij houden de kilometers een beetje laag. We kunnen nu onder de 30 km per dag lopen en dat bevalt.
Zo te lezen gaat het lekker ontspannen allemaal. Lekker genieten. Hier is het nog steeds koud.
BeantwoordenVerwijderen