De stad met de twee camino routes! Levante y Madrid.
Vannacht hebben we de regen horen kletteren op het dakraampje. Dit is het enige raampje die het kleine kamertje rijk is in het Hostal. We eten wat op de kamer en voor 8.00 zijn we al op pad. We hebben niet zo'n lange etappe te gaan en de weersberichten zijn niet best. Echter buiten gekomen ziet het er wel erg grijs uit, maar droog. Goed gemutst op pad.
Via Plaza Mayor de la Hispanidad, dat mooie oude historische gebouwen heeft, lopen we met behulp van de gele pijlen de stad uit. Lekker gemakkelijk dat deze ons begeleiden. Over de brug lopen we naar het industriegebied en zijn verbaasd dat we eerst veel gele pijlen zien en verder niet veel. Echter daar zien we een prachtig routebord van de Camino. Prima we worden weer geholpen. Inmiddels heeft George zijn GPS weer geraadpleegd en constateert dat we nu wel erg afdwalen van de route. Als we dan als klapper op de vuurpijl ook nog een bord zien richting Tordesillas weten we dat we goed verkeerd zitten. Pff. We moeten helemaal terug naar het dorp. Hoe kan dit vragen we ons af. Ineens realiseren we ons dat de Camino Madrid - Santiago deze stad doorkruist. Een aantal dagen geleden hebben we een regioblad in handen gehad waarop diverse routes naar Santiago de C. te zien zijn geweest. Zo ook deze. We balen er wel van dat die route veel beter is aangegeven dan de Levante. Eenmaal terug in de stad, starten we opnieuw en met de GPS en nog beter kijken zien we op de bewuste kruising, waar het mis is gegaan, een hele dikke en een hele dunne pijl. De laatste gaan we volgen. Al snel lopen we in het veld over een karrensporenpad. Inmiddels anderhalf uur verder en ruim 6 km teveel gelopen. Shit, dat hebben we niet voorzien. Dat wordt opnieuw tegen de dertig km. lopen. De eerste 15 km komen we niets tegen. We kuieren rustig door de velden. Helemaal niets te zien dan alleen gele heuvels afgewisseld met de groene korenvelden. In de verte zien we kleine gehuchten of een grote finca met koeien. Het weer knapt zienderogen op en de jas gaat uit. We stropen de mouwen op en rusten nog even uit op een landwerktuig waar we ons zitvlak nog net op het ijzer kunnen laten rusten.
Waarom toch geen bankje langs de route. We dromen al dagen van leuke relaxbankjes langs de route waar we heerlijk op kunnen zitten en zo de natuur nog beter in ons op kunnen nemen. Niets van dat. Thuis hebben we twee mini stoeltjes die amper 500 gr. Per stuk wegen en zo klein zijn als een beschuitbus, waarom nemen we die niet mee? Te veel bagage denken we dan! Echter met wandelen nog nooit aan gedacht, maar deze camino leent zich er bijzonder voor. De lange stukken die je loopt zonder ook maar iets te zien waar je op kunt zitten. Ja, behalve in de kleiige zijkanten van de paden of op een rotspunt waar ons zitvlak van gaat 'huilen' . Gebruik je een vuilniszak plakt deze vast in de klei en je glijdt meteen van 't zakkie af. Tja, dan blijven we doorlopen. Genoeg gemijmerd. Inmiddels in Nava del Rey aangekomen en daar zijn diverse bars open. We kiezen een bruine deur en erachter is het wel heel donker. Allebei willen we er weer uitlopen, maar voordat we ons bedenken zijn we al op een stoel neergeploft. Als we vragen om een bocadillo wil de oudere barman neen zeggen, echter hij bedenkt zich. Met rasse schreden rent hij de bar uit om met een vers stokbrood terug te komen. Een echte zakenman. Hij verdient vandaag aan ons. Na een klein halfuurtje besluiten we ons pad te vervolgen. We zijn er nog niet. Nog 9 km. Te gaan.
Ja dat valt altijd tegen. En teveel lopen is erger als op de fiets. Maar dar baalde ik ook altijd van. Ja dat stoeltje is ook een ding hè. Maar jullie gaan verder goed hoor. Gr.
BeantwoordenVerwijderen