Dag 14. Dinsdag 5 april. De route vanaf San Clemente. Hollands weer.
Na een rumoerig nachtje, studenten die ook in het hostal slapen en de nacht doorhalen, hebben mijn nachtrust verstoord. Dat was me in de sobere herberg niet overkomen! Enfin, ik hoop de schade vanavond in te halen!
Het restaurant is gesloten en wij eten een broodje op de kamer. We trekken onze regenkleding aan en ook de warme muts komt tevoorschijn. Het is 7 graden en droog. De lucht ziet grijs en er staat een koude wind. In het dorpje komen ons ouderen tegemoet die uit de kerk komen.
Hier in Spanje is er bijna in alle dorpen nog wel een ochtendmis rond 07.00. Wij lopen al snel door de akkers en zien alleen kronkelende veldwegen voor ons, veel koren - en wijnvelden. Plassen op de verharde paden. Gelukkig geen klei- of leempaden waarbij alles aan de schoenzolen blijft plakken. Diverse boeren zijn op het land aan het werk. De afgelopen dagen verandert de omgeving nauwelijks. We zijn benieuwd wanneer we eindelijk de La Mancha achter ons zullen laten. Een wijnboer heeft nog twee grote kruiken voor zijn 'oprijlaan' geplaatst. De Finca is niet meer te zien.
Op de vlakte is het behoorlijk koud. De wind giert om ons heen en de regenkleding geeft ons bescherming tegen de koude wind. Na twee uurtjes wandelen proberen we een plekje te vinden om even uit te rusten. Daar kun je in dit gebied alleen maar van dromen. Hoe heerlijk het kan zijn om op een bankje te zitten en te genieten van de omgeving en vooral de luwte.
Echter niets van dat. We vinden een plekje tegen een muur van een vervallen boerderij. We eten een paar cakejes en als we een slok water nemen uit onze flessen is dit ijskoud. Brr. Niet te lang hier zitten. We vervolgen ons pad dat zich kronkelend voor ons uitstrekt. In de verte zien we een oud kasteel, nu ruïne, het ligt er prachtig. Het is Castillo Santiago de la Torre. Jammer de kraaien en de duiven hebben het nu als hun onderkomen in gebruik. Eromheen bevinden zich vervallen arbeiderswoningen en een boer heeft er twee grote schuren bij gezet, waar hij schapen in heeft staan. We dwalen er even omheen en genieten van het uitzicht.
We wandelen al dagen op 700 meter hoogte en het landschap blijft glooiend. Ieder in ons eigen gedachten gaan we verder. Plotseling uit het niets springt een jonge herderhond tussen ons in.
We schrikken allebei. Het is echter een jonge hond die aandacht wil en bij mij blijft opspringen. George is al uit de buurt. 'Daar houdt hij niet zo van' De herdershond blijft met ons mee lopen. Eerst dachten we nog dat hij van de baas is, die in het veld bezig is. Maar..?? De hond dartelt tussen ons in en regelmatig zoekt hij op de wijnvelden of tussen de keien naar konijnen. Die zijn slimmer als hij (het is een mannetje) en de konijnen weten niet hoe snel ze zich in hun hol moeten verstoppen. Hij moet nog veel leren! Tot in het dorp loopt hij met ons mee. De laatste 5km lopen we door grote knoflookvelden.
Het dorpje Las Pedroñeras (Capital Internacional del Ajo) is bekend om zijn knoflook. In Juli zijn er grote knoflook oogstfeesten. Nu staan ze er nog kort bij en zijn de teentjes knoflook nog klein. Al geuren ze al. Eindelijk na 20 km komt het dorp in zicht. Elke dag is het dorp verder dan je inschat. De kerktoren is dagelijks ons richtpunt en die is vaak al vanaf heel ver te zien. Pff.. Dan duurt het wel lang voordat je het centrum hebt bereikt. We moeten een paar keer de weg vragen naar het Hostal El Bomba, wat we gisteren op internet hebben gevonden. Het ligt aan de Carretera, midden in het industriegebied van dit dorpje. Eenmaal daar gearriveerd zijn de voeten moe en laten we ons eerst verwennen met een bak koffie. Buiten hebben we niets te zoeken. Het is guur en de wind blaast hard om het hostal. We zijn droog over. We zijn altijd weer verbaasd over deze hostals. Buitenkant lijkt niks, maar eenmaal binnen zie je een mooi cafe en een goed hostal. Met ons E - book zijn we dolblij. Nog genieten van het menu del Dia, lekker lezen, blog schrijven. Wat een leven na deze inspanning.
Het is wel pittig zeg, wow! Ik zie jullie ploeteren. ik heb uit solidariteit mijn Meindlns aan als ik hier in Frankrijk lekker een paar boerenschuren aan het opruimen ben en zo ook de hele dag op de voetjes sta :) morgen weer Buen Camino!
BeantwoordenVerwijderen