Dag 35. Dinsdag 26 april. De route vanaf Montamarta
Zon, zon, zon en de kuiten genieten.
Uit het dorp lopen we om het meer waar een prachtig oud kerkje staat. Met de ochtendzon erop is het en plaatje.
Al snel wandelen we in ons korte broek en in ons shirt. Wat een heerlijkheid. Een strakblauwe lucht en geen wind. De velden strekken zich weer voor ons uit en heel in de verte zien we heuvels in zicht komen. Nog één dag vlak en dan gaan we de heuvels in.
Ook op deze route van 23 km is er in de twee dorpjes niets te halen. We hebben weer wat extra proviand, bananen, meegenomen en daar redden we het prima op. Al snel passeren we peregrinos, de Spanjaarden en daarna ons Franse echtpaar. De laatste zullen we straks in de herberg weer tegenkomen. De route is saai te noemen, echter door het mooie weer is het genieten. De gele velden zijn als de gele tulpenvelden. Vandaag foto's gezien van de wandelgroep die geniet van hun "vrijheid". Voor ons lopen nog enige peregrinos. Opeens schieten ze als 'paddestoelen' uit de grond. Ook zij genieten van deze mooie zonnige dag. Ze staan geregeld stil om foto's te maken en net wij te genieten van de paarse orchideeën die in het zompige gras prachtig staan te bloeien.
Een oude vesting passeren we. Het is omringd door water. Nu een complete ruïne.
Als we rond 13.00 bij de herberg in Granja de Moreruela aankomen en we lopen er naar binnen is het er in de eerste ruimte druk. Pfff.. Wat veel,we tellen er al snel acht en het is er bedompt en getverdemme nu al volle bak. We zien dat er nog een bovenverdieping is. Echter de deur van deze slaapruimte is dicht. We moeten ons inschrijven bij de plaatselijke bar. Enfin, enigszins beteutert lopen we naar de bar.
Als we ons melden en willen inschrijven voor de overnachting in de herberg worden we onthaald door een zeer humeurige señorita. Het inschrijfboek wordt op de bali gesmeten. Of we het willen invullen. Oké. Als we vragen of de eerste verdieping open kan van de herberg, omdat ik niet boven op het stapelbed kan komen en we zeggen dat er nog meer peregrinos komen, wordt ze furieus. Daar heeft ze helemaal niets mee te maken en wij hebben naar haar te luisteren. Het is er nog niet vol en basta. Niets basta, wij pikken dit niet en als we proberen om een smile bij haar tevoorschijn te halen gaat dit niet lukken. Wij stellen ons op voor de bar en wachten totdat ze met ons meeloopt om de tweede verdieping te openen. Onder flink gemopper gaat ze uiteindelijk mee. Wat een vreselijke jonge meid. Nog nooit zoiets meegemaakt. In de herberg telt ze de 'koppen' en maant ons om op de bovenste twee nog overgebleven bedden te gaan plaatsnemen. No, no, no.
Ze snapt het. Ze gaat het niet winnen. Ze haalt bakzeil en opent onder protest de bovenste zaal. Pffff... Waar komen al die peregrinos vandaan? De herberg boven ziet er goed uit. Schoon en 6 stapelbedden. We gaan het meemaken vannacht welk orkest er als eerste gaat spelen. We zoeken in de loop van de middag het café op voor de warme maaltijd en laten de zon op ons schijnen. In de winkel, waar we boodschapjes halen vragen we of er nog een andere bar in het dorp is dan bij 'het chagerijn' ( wat we niet zeggen) Hij vertelt ons. Er zijn feesten geweest en tja, dan is het humeur in de bar langs de weg daar best. Helaas verder is alles gesloten. We laten ons er niet door afschrikken en genieten met meerdere peregrinos van het menu vol calorieën. Pasta!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten