Dag 21. Dinsdag 12 april. De route vanuit Toledo.
Regen, droge leem verandert in zachte glibberige klei.
Als we rond 9.00 uit Toledo vertrekken hebben we nog een uur nodig om door een poort de stad te verlaten. Eigenlijk zijn we al een uur achter op ons schema, daar we vandaag een lang stuk moeten lopen om een overnachtingsplek te hebben. Helaas was het ontbijt pas vanaf half negen en dat is te lekker én hard nodig om het niet over te slaan. Het is altijd lastig om een stad uit te komen. Door smalle straatjes is het kriskrassen om de juiste route te vinden. Het blijft goed opletten geblazen, want vele auto's zoeken ook hun weg door de smalle straatjes. Als we bijna bij één van de oude poorten zijn, zien we de eerste groep studenten al op weg naar stad om vandaag veel cultuur op te snuiven.
Eenmaal buiten de stad is het een verademing. We lopen langs de Taag en inmiddels hebben we de regenkleding aan. Het regent en af en toe krijgen we een flinke bui op ons kop. De route is al snel behoorlijk glooiiend. De harde leempaden veranderen langzaam in zachte kleipaden. Het lopen gaat zwaar. We glibberen regelmatig over het pad of proberen al zigzaggend de grote waterplassen te ontwijken. We lopen door een mooie omgeving. Om ons heen de heuvels, de gele velden met en soort koolzaad die nodig is voor de oliën die ervan worden gemaakt.
We signaleren de eerste ooievaars en af en toe passeren we een grote Finca. We lopen zelfs nog langs een rustplek waar bankjes staan. We denken daar even heerlijk uit te rusten en nog wat te eten. Helaas van korte duur, de hemelpoort gaat open en het valt met bakken naar beneden. Na bijna 25 km komen we aan in dorpje Rielves. Aan de hoofdstraat vinden we een restaurant en we laten ons het menu del dia goed smaken. Dikke aardappelsoep met vlees, inktvisringen met een salade, yogurt en koffie toe. Gelukkig heb ik mijn eten al bijna op, want tegenover me gaat iemand eten die, denk ik, al dagen niets heeft gegeten want hij stikt bijna in zijn eten en hij weet niet hoe snel hij alles naar binnen moet proppen. Ik weet het zeker dat hij niet kan navertellen wat hij heeft gegeten. Enfin, wij hebben weer energie voor de laatste ronde, nog 10 km. te gaan, dat moet lukken. We gaan meteen de veldweg weer in na het dorp en glibberen over het kleipad. Jammer voor de boer, maar wij ruïneren de zijkant van zijn korenveld. Op het jonge koren kunnen we ons staande houden en op het pad lijkt het wel een spiegelgladde 'ijsbaan' waar twee ' jeugdige pensionades' voor het eerst op de schaats staan. Pff.
De route schiet zo niet op en we zijn blij als we de laatste paar kilometers over grind lopen. Aan de zijkant van deze weg heeft men een poging gedaan om een nieuwbouwwijk te laten verrijzen, waar alleen electriciteithokjes en wat straatlantaarns zijn geplaatst. Het zal nooit meer iets worden. In het stadje Torrijos hebben we een hotel geboekt, waar we rond half zes arriveren. Een heerlijke warme douche doet wonderen en de vuile kleding soppen we een beetje en hangen we uit in de douche. Voila, onze 'klusdag' zit erop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten