19. Mora naar Toledo 40 km

Dag 19. Zondag 10 april. De route vanaf Mora naar Toledo.

Het is toch eigenlijk te gek dat je tijdens je vakantie de wekker gaat zetten. Echter wij, als twee rusteloze types, die alleen maar aan bewegen denken, zetten de wekker op half zeven. Niets geen uitslapen op zondag, maar een kolere eind gaan wandelen. De bar van ons hotel is open en serveert cakejes, vette zoetigheid en op verzoek nog een toast met jam voor ons. Als we rond half acht op pad gaan, nemen we afscheid van onze krasse peregrino Werner. Wij gaan te snel en voor hem is 40 km op één dag Te veel. Wij doen stoer, maar eigelijk zegt ons lijf ook. ' t ken ook te gek'.  Enfin, we gaan vol goede moed op pad. De lucht is grijs en ziet er dreigend uit. Ook de wind is van de partij, al met al een gure dag. Het is even zoeken hoe we het dorp uit moeten lopen. Als je eenmaal in de grotere plaatsen bent komt het met grote regelmaat voor dat de gele pijlen of de zeer kleine blauwe pijltjes zijn verdwenen. Echter ik vaar blind op George. Hij heeft thuis alle routes in zijn GPS gezet. Super handig en het brengt ons overal. Vroeger mopperde ik nog weleens als het Te lang duurde voordat de GPS de signalen oppakte en daarna pas ging functioneren. Echter, nu nooit meer,want ik ben in het geheel niet technisch en qua route 'dislectisch'.  Als het volgzame 'vrouwtje volg ik het baasje'.  De route is de eerste 10 km nog redelijk mooi.

We lopen door velden met grote keien, veel struikgewas en af en toe olijfbomen. De rookpluimen van het snoeien zijn al zichtbaar tussen de olijfbomen door. Als we al twee dorpjes zijn gepasseerd en we de eerste regenbui al op ons kop hebben gehad, beginnen we het zat te worden. Nergens is er een bar open. Het routeboekje kan het nog zo leuk beschrijven dat je in de dorpjes, die je doorkruist, een bar/ café tegen zal komen, echter het zegt niet dat ze gesloten kunnen zijn. Als we na 20 km eindelijk in en dorpje een bar vinden, ploffen we letterlijk op stoel. Heerlijk, de voeten uit de schoenen, op de 💺 stoel en kofiie en boccadillo smaken alsof we dagen niets hebben gegeten. De route is inmiddels ook saai.

Kleine dorpjes zijn omgeven door nieuwbouwijken en rijgen zich aan elkaar. We houden de pas erin. 5 km voor Toledo komt de stad in zicht en des te dichter we de stad naderen des te mooier het wordt. In de heuvels, rondom Toledo, staan prachtige villa's. Deze hebben een magnifiek uitzicht op de stad die zich inmiddels voor ons uitstrekt. Imposant en fantastisch om te zien. Het ligt hoog tegen de heuvel aan en in de bocht van de rivier de Taag. We moeten een Enorme lus van 3 km. maken voordat we aan de oostkant de stad in kunnen.

Het is maar goed dat het uitzicht zo prachtig is op de stad, waardoor we van onze vermoeiheid worden afgeleid. Eenmaal de brug over dwalen we weer flink omhoog door de smalle straatjes vol met toeristen om ons hostal te vinden. George heeft vlak bij de cathedraal een mooi klein hostal gevonden via internet. Inderdaad wat een leuke plek. Het hostal Casa de Cisneros is klein, knus en met antieke spullen ingericht. Ook onze slaapkamer met balkon ziet er smaakvol uit. Wij blijven hier twee nachtjes. Morgen de stad Toledo verkennen.

Nu eerst de voeten verwennen. Jammer geen masseur in de buurt. Nadat we nog even de stad zijn ingegaan, blijven we op de kamer. Buiten regent het pijpenstelen.